Dan Auerbach
Keep It Hid
(Nonesuch / Dancing Bear)
Prošle godine jedva da se mogla pročitati koja negativna kritika na račun petog albuma dua The Black Keys koji praše kao The White Stripes, samo s bubnjevima i jednom gitarom. Istina, to je djelo donijelo revolucionarnu novost u vidu producenta Dangera Mousea koji se dotad bavio isključivo plesnom glazbom, bolje rečeno nešto eksperimentalnijom elektronikom.
Bazičnost je bila načeta na zadovoljstvo većine, uz tek pokoji glas da je Danger Mouse za Black Keys kao šećer za masnu juhu. Ako ništa oko solo debija kreativnije polovice benda iz Ohioa neće biti zabune; recimo da su Black Keys kao pojava na današnjoj sceni glazbeno primitivni (u pozitivnom smislu te riječi), onda je Dan Auerbach za stepenicu više – nazovimo to rustikalnošću. Stepenica više ne znači samo proširenje instrumentalne pratnje (više gitara, bubanj, bas), već i skretanje s dominantnog bluesa, prema soulu, countryu i rocku šezdesetih godina.
“Trouble Weighs A Ton” otvara album i ukazuje na taj zaokret; samo uz akustičnu gitaru Auerbach zvuči kao usamljeni country vuk koji zavija svoju tužbalicu. “Heartbroken, In Disrepair” s gitarskim tremolom plovi vodama psihodeličnog bluesa, teškog i mračnog. S punim bendom Auerbach nije postao konvencionalniji u odnosu na Black Keys, samo je dobio na snazi i uvjerljivosti. “Whispered Words”, “Mean Monsoon” i “When The Night Comes” otkrivaju njegovu soul stranu. Neobičnom za njegov opus mogli bi opisati i “My Last Mistake” koja je podjednako hommage britanskom bluesu šezdesetih, tako i Kinksima.
Na ovom albumu Auerbach je kao nikad prije zasjao kao pjevač, ne u smislu broja oktava i tehničke perfekcije. Sve što pusti iz grla sadrži atmosferu patnje, nekog weltscmerza koji daje posebnu auru ovom dojmljivom djelu. Dojam pojačava i vrhunska snimka – Auerbach je u svom rodnom Akronu uredio Analog Akron studio čije ime je i njegov program. Blues, patnja, analogija – Keep It Hid je fascinantno djelo.
